dag 330 Oorsuizen

binary-1327501_640Tijdens de test die ik in mijn vorige blog beschreef vroeg ik wat de reden was van mijn oorsuizen. Ik had hier al eerder naar gevraagd en het bleek toen dat ik aan het projecteren was. Nu gingen we een stapje verder en kwam naar voren dat er een patroon van zelf-sabotage te zien was, wat ik gekopieerd zou hebben van mijn moeder, waarin ik in reacties van conflict/kwaadheid/emoties ga en dan mijzelf victimiseer in de situatie en in zekere zin ook aan zelf-pijniging doet, emotionele en mentale zelf-pijniging in de vorm van zelf-beoordeling en aan de basis van dit patroon liggen allerlei angsten. Een patroon dat je gekopieerd hebt van je moeder en grootmoeder en tegelijkertijd ook ontwikkeld hebt in relatie tot je moeder, dus als reactie op je moeder.

“Het is de angst van wat er zou gebeuren als je zou afgewezen of beoordeeld worden, een component die hier ook mee te maken heeft is verbeelding ivm jezelf – dat je jezelf inbeeldt dat je een goed persoon bent of dat je erkenning krijgt voor wat je doet.”
Dus eigenlijk het beeld laten vallen van …ik ben een goed persoon want dat houd ik nu in stand, ik ben een goed persoon’ en erkenning willen krijgen, bijvoorbeeld omdat je vond dat je moeder streng/beoordelend was tegenover je en dus ging jij streng/beoordelend zijn tegenover jezelf zodat zij zich slecht/schuldig zou voelen over hoe ze je behandelde.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan bang te zijn beoordeeld te worden door ander, waarin ik mijzelf vantevoren al beoordeel zodat ik kan voorkomen een oordeel van anderen aan te horen.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan mijzelf te saboteren door mijzelf te beoordelen en te veroordelen omdat ik bang ben dat de ander mij beoordeelt of veroordeelt waarin ik mezelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan mezelf in te beelden een goed persoon te zijn of dat ik erkenning wil hebben voor wat ik doe.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan bang te zijn beoordeeld te worden door anderen, terwijl de ander mij naar alle waarschijnlijkheid niet zal beoordelen / veroordelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan een goed persoon te willen, zoals ik dat gekopieerd heb van moeder, die door anderen altijd bestempeld werd als een goed persoon.

Ik vergeef mijzelf dat ik geaccepteerd en toegestaan te denken dat het postief is om een goed persoon te willen zijn in plaats van te zien/begrijpen/realiseren dat goed één kant van de polariteit goed/slecht is.

Ik vergeef mijzelf dat ik niet heb geaccepteerd en toegestaan te zien/begrijpen/realiseren dat ik in plaats van een goed persoon te willen zijn, ik me had kunnen richten een stabiel, kalm persoon te zijn, die zichzelf richting geeft, en die doet wat het beste is voor alle schepselen en leeft in gelijkheid en eenheid.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan dat ik erkenning wil krijgen voor wat ik voor anderen doe in plaats van mijzelf de erkenning te geven.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan bang te zijn afgewezen te worden waarin ik iedere keer dat iemand mij een andere manier aanreikt ik in een emotie van afwijzing kom in plaats van in dankbaarheid te zijn voor de aanvulling die de ander mij geeft.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan streng/beoordelend te zijn naar mezelf omdat ik ervaarde dat mijn moeder streng/beoordelend was naar mij.

Ik vergeef mijzelf dat ik geaccepteerd en toegestaan het patroon van zelfsabotage, zelfpijniging en zelf-slachtofferschap gekopieerd te hebben van mijn moeder, grootmoeder, waarin ik mezelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan bang te zijn dit patroon te hebben doorgegeven aan mijn dochter/kleindochters.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaqccepteerd en toegestaan in een slachtofferrol te gaan nadat ik mezelf heb beoordeeld om zo aandacht en medelijden te krijgen van anderen.

Ik heb deze week naar dit patroon gekeken en zag bijvoorbeeld te volgende angsten:

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan angst te voelen beoordeeld te worden als ik mijn huiswerk inlever omdat ik bang ben dat mijn huiswerk niet goed genoeg is waarin ik mij identificeer met mijn huiswerk en dit persoonlijk neem en iedere verbetering zie als dat ik niet goed ben.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan angst te voelen als ik mijn huiswerk inlever omdat ik dan mijzelf vantevoren al beoordeel in plaats van te zien/begrijpen/realiseren dat de ander mij slechts support en steun geeft om te groeien.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan en in zelf-victimisatie, conflict en zelf-pijniging te gaan als ik mijn huiswerk maak, of nog moet maken, of ga inleveren omdat ik bank ben om een slechte beoordeling te kijken zoals ik die vroeger in mijn jeugd kreeg als ik iets niet als voldoende had gedaan of gemaakt en me schuldig voelde omdat ik dacht dat ik niet goed genoeg was.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan te denken en te geloven dat alle keren dat ik een slechte beoordeling heb gekregen dat dit mijn fout was, dat ik niet goed genoeg was, in plaats van in zelf-eerlijkheid te kijken naar de omstandigheden waarin ik verkeerde en deemoedig te zijn naar mezelf omdat ik naar alle waarschijnlijk niet meer kon dan dat.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan mijzelf een slachtoffer te maken van de keren dat ik een negatieve beoordeling heb gekregen in plaats van mijzelf op te pakken, richting te geven en een nieuwe poging te doen.

 

Als en wanneer ik zie dat er angst is om beoordeeld te worden, dan stop ik en adem. Ik realiseer dat ik degene ben die mezelf beoordeelt en veroordeelt en dat ik mijzelf hiermee pest zoals beschreven was als mijn archetype.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan mijzelf te observeren wanneer ik weer in de beoordeling ga, waarbij ik zelfvergeving zal toepassen totdat dit patroon doorleefd is.

Als en wanneer ik in angst ben beoordeeld te worden dan spreek ik de woorden acceptatie en eerlijkheid uit. Eerlijkheid in de zin van eerlijk zijn met mezelf over het feit dat de beoordelingen afkomstig zijn uit angst en dus niet van andere mensen komen.

 

Over marjajourney

OVER MIJN BLOG in deze procesblog beschrijf ik gedachten, gevoelens en emoties die niet van mij zijn, zij zijn slechts een systeem van de mind en niet wie ik werkelijk ben. Door middel van adem, zelfoprechtheid , zelfvergeving en zelfverantwoording, stop ik met het voeden van het mindsysteem in elk moment, om zo te kunnen realiseren wie ik werkelijk ben.
Dit bericht werd geplaatst in Uncategorized en getagged met , , , , , , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

2 reacties op dag 330 Oorsuizen

  1. Arie Nikola zegt:

    En tinnitus over,

    • marjajourney zegt:

      Dat wat ik al meer dan 60 jaar heb geaccepteerd en toegestaan als gedachten, emoties en gevoelens raak ik niet in een keer kwijt, het is een proces van zelfvergeving en zelfcorrectie, stap voor stap, laagje voor laagje.

Plaats een reactie