dag 45 Bezwaarschrift

Weken geleden heb ik een bezwaarschrift gestuurd naar de Sociale Verzekeringsbank. Ik had besloten bij vertrek uit Nederland geen verhuiskosten naar het buitenland aan te vragen omdat ik gelezen had dat ik dan mijn nationaliteit zou kwijtraken. Nadat we officieel vertrokken waren uit Nederland kreeg ter ore dat heel veel mensen wel die uitkering hebben gekregen en gewoon hun Nederlandse paspoort konden behouden.

Daarom heb ik bezwaar aangetekend zonder hier met mijn man over te praten. Ik dacht als we het ontvangen is het leuk en ik zal hem een teleurstelling besparen want hij is al zo emotioneel onevenwichtig. Vandaag had hij de brievenbus geleegd en antwoord ontvangen. Mijn bezwaar was afgewezen.

Boos kwam hij op me opstappen en zei: ik wil alles weten wat je doet, het gaat over mijn pensioen! Ik zei dat het niet over pensioen ging maar over verhuiskosten en las in de brief die er 3 weken over gedaan had dat ik voor as maandag moet reageren, dus overmorgen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben dat ik voor mezelf besloten heb niets meer met mijn man te willen overleggen omdat ieder gesprek bijna in een conflict eindigt en ik niet gekwetst wil worden door zijn emotionele uitbarstingen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben bang te zijn geweest toen mijn man boos met de brief in zijn hand op mij toe kwam lopen omdat dit aan mijn vader herinnerde als hij ergens was achter gekomen wat ik had verzwegen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben mijzelf de schuld te geven door niet tijdig de verhuiskosten aan te vragen omdat ik bang was mijn nationaliteit te verliezen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben uit angst gehandeld te hebben door geen verhuiskosten aan te vragen en daarom niet andere mensen die beter op de hoogte waren te raadplegen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben te denken dat ik het beter weet dan andere mensen die wel de verhuiskosten hebben gekregen waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat anderen wel hun nationaliteit hebben opgegeven omdat dit voor geen consequenties heeft.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben dat ik door deze ondoordachte actie een groot bedrag ben misgelopen dat nu wordt verdeeld in de top van de Sociale Verzekeringsbank.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben gedacht te hebben toen ik het bezwaarschrift schreef toch geen kans zou maken om alsnog de verhuiskosten te krijgen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben te denken dat als ik de verhuiskosten zou krijgen ik een ander tekort zou doen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben te denken dat het geld inmiddels toch wel zou zijn opgegaan aan onkosten aan huis of auto.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben heel boos te worden als grote machtige organen mijn verzoek afwijzen alleen maar omdat ze weten dat ik toch geen kans maak op rechtvaardigheid.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben boos te zijn dat de regeltjes nu het allerbelangrijkst zijn geworden in onze maatschappij en dat er niet op een menselijke manier naar een situatie gekeken kan worden.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben me door deze afwijzing van mijn bezwaarschrift de hele dag nerveus en opgefokt te voelen en te denken dat ik het beter had kunnen laten zitten ipv een bezwaarschrift te sturen.

Ik stel mezelf ten doel bij ieder gedachte die opkomt aan de afwijzing van mijn bezwaarschrift te stoppen en te ademen en hier te komen in de realiteit zonder allerlei gevoelens en gedachtespinsels en maandag contact op te nemen en te vragen of ik nog andere stappen kan ondernemen.